Początków biblioterapii można się doszukiwać w momencie powstawania pierwszych książek. I nie chodzi tutaj o książki drukowane, tylko należy się cofnąć do źródeł tradycji czytelniczej, czyli do czasów antycznych. Już w XII w. p. n. e nad drzwiami biblioteki antycznej w Tebach umieszczono napis „lekarstwo dla duszy”. Na przestrzeni wieków książki były wykorzystywane do różnych celów. W społeczeństwie chrześcijańskim czytaniu Biblii nadawano znaczenie lecznicze. Znaczenie książek rosło wraz z ich popularyzacją i  wykorzystaniem ich do nauki i oświaty.

Słowo biblioterapia pochodzi od greckiego słowa biblion, które znaczy książka oraz od słowa therapeuo, które oznacza leczenie. W prostym przekładzie biblioterapia oznacza leczeniem książką. Niektórzy uważają, że jest to przekład metonimiczny i dużo właściwsza była by nazwa leczenie literaturą lub zawartością książki.

Irena Borecka stworzyła definicję biblioterapii, która brzmi następująco „Biblioterapia traktowana jest jako działanie terapeutyczne oparte o stosowanie materiałów czytelniczych rozumianych jako środek wspierający proces terapeutyczny w medycynie. Jest rodzajem psychicznego wsparcia, pomocy w rozwiązywaniu osobistych problemów, rodzajem oparcia w procesie osiągania bezpieczeństwa, może być środkiem do realizacji potrzeb”. Na podstawie podanej definicji można stwierdzić, że celem biblioterapii jest pomoc osobie, która mierzy się z różnego rodzaju trudnościami. Ciekawe jest ujęcie biblioterapii jako „psychiczne wsparcie”. Obrazując ten wątek można zauważyć, że wsparcie zapewniane jest za pomocą odpowiednio dobranej treści literatury. Biblioterapia wspomaga osiąganie poczucia bezpieczeństwa, które jest niezwykle istotne przy rozwiązywaniu i przełamywaniu różnych trudności.

Nieodłącznym elementem biblioterapii jest książka. Aby dobrze zobrazować funkcje, które pełni opisywany rodzaj arteterapii https://schule-weiler.de/letter-r/index.html , należy przyjrzeć się jakie funkcje, w tym kontekście pełni zawartość książki. Po pierwsze dzięki książce człowiek dostrzega, że inni ludzie również borykają się z trudnościami. Ma możliwość dostrzec, że nie tylko on doświadcza jakiś ograniczeń, a sytuacje które go spotykają zdarzają się też innymi. Dzięki czemu nie czuje się osamotniony i wyobcowany. Po drugie zawarte w książkach rozwiązania danego problemu, wskazują człowiekowi inne, być może bardziej skuteczne sposoby jego rozwiązania. Dostrzega on, że z sytuacji, która często wydaje się nie do rozwiązania, zawsze znajdzie się jakieś wyjście. Po trzecie pomaga dostrzec jakie przyczyny kierowały konkretnym zachowaniem innych ludzie oraz jego własnym. Ma możliwość „wejść” do umysłu innego człowieka i odkryć jakie myśli towarzyszły mu podczas wykonywania danej czynności. Po czwartek człowiek dostrzega jak duże znaczenie mają przebyte doświadczenia. Ile się wynosi przez sam udział w konkretnej sytuacji i wydarzeniu. Ostatnią funkcją jest wskazanie czytelnikowi jakie elementy są potrzebne aby rozwiązać jego problem, jaki skutek może wywołać określone zachowanie i z czym wiążą się te konsekwencje.

Bibliografia:

W. Czernianin, H. Czernianin, K. Chatzipentidis, Podstawy współczesnej bibiloterapii. Podręcznik akademicki, Wrocław 2017,

M. Lach, Biblioterapia w pracy nauczyciela,

M. Molicka, Bajkoterapia, Media Rodzina, Poznań 2002,